به گزارش مشرق، یکی از پرسش هایی که ذهن بیشتر انسان ها را به خود مشغول کرده، آن است که امام زمان(ع) چگونه نظام های سیاسی گوناگون را که دارای افکار و توانایی های مختلفی هستند، از میان برمی دارد و نظام واحد جهانی تشکیل می دهد؟
سیستم و برنامه حکومتی آن حضرت(ع) چگونه است که در آن ظلم و ستمی در جهان نخواهد بود؛ فسادی صورت نمی گیرد و گرسنه ای یافت نمی شود؟
امنیت قضایی
یکی از اموری که پس از ظهور امام عصر(ع) مطرح است، مجازات افرادی است که جهان را سراسر نا امن کرده، میلیون ها کشته و زخمی و معلول بر جای گذاشته اند و نابسامانی های مادی و معنوی را پدید آورده اند. آنان جنایتکارانی هستند که جهان را به آن وضعیت اسفبار کشانده اند.
پس از ظهور حضرت تعقیب، دستگیری و محاکمه آنان امری حتمی است زیرا اجرای حدود الهی یکی از واجبات مهم به شمار می رود به ویژه در روزگار حضور امام معصوم و حضرت بقیه الله در زمین که طبق کتاب خدا و به دور از هر گونه هواهای نفسانی حدود اجرا می شود.
در آن عصر برای سرپرستی این وظیفه مهم از افرادی استفاده می شود که علاوه بر تسلط کامل بر مبانی اسلامی و فقهی از نظر پیشینه نیز کمترین ایراد و اشکالی بر آنان وارد نباشد. در روایات به تسلط آنان به کارهای قضایی و پیشینه و ویژگی های فردی آنان اشاره شده است که به بازگویی چند روایت در این زمینه می پردازیم.
امام صادق(ع) می فرماید: آن گاه که حضرت قائم قیام کند برای هر مرز و بومی از این سرزمین فرمانروایی تعیین می کند و به او می فرماید: برنامه کار تو در دست تو است و چنانچه در هنگام انجام وظیفه مشکلی پیش آمد که حکم آن را ندانستی به کف دستت بنگر و بر طبق آن چه در آن می یابی رفتار نما.
ممکن است فهمیدن حکم مشکلات به وسیله کف دست کنایه از سرعت ارتباط با حکومت مرکزی و کسب تکلیف برای رفع مشکل باشد یا اشاره به مهارت خیره کننده مسوولان بر کار داشته باشد که با یک نگاه می توانند اظهار نظر کنند و شاید به وسیله معجزه مشکل حل شود که عقل بشر از فهم آن ناتوان است.
امام صادق(ع) می فرماید: هنگامی که قائم آل محمد قیام کند به حکم قضاوت داوود پیامبر قضاوت می کند و به شاهد و برهان نیاز ندارد. خداوند (احکام الهی را) به او الهام می کند و او نیز بر طبق دانش خود رفتار می نماید و بر طبق آن قضاوت می کند.
البته این گونه رفتار کردن با حقوق مردم شایسته دادگاه هایی است که در حکومت مهدی(ع) باشند و قاضیان آن افرادی مانند: سلمان، مالک اشتر، بزرگانی از قوم موسی و ... باشند و رهبری دستگاه قضایی نیز با خود حضرت باشد. طبیعی است که دیگر جای نگرانی از نابود شدن حقوق باقی نمی ماند همچنانکه جمله "اگر زیر دندان دیگری حقی از کسی باشد باز می ستاند" گویای این حقیقت است.
سیستم و برنامه حکومتی آن حضرت(ع) چگونه است که در آن ظلم و ستمی در جهان نخواهد بود؛ فسادی صورت نمی گیرد و گرسنه ای یافت نمی شود؟
امنیت قضایی
یکی از اموری که پس از ظهور امام عصر(ع) مطرح است، مجازات افرادی است که جهان را سراسر نا امن کرده، میلیون ها کشته و زخمی و معلول بر جای گذاشته اند و نابسامانی های مادی و معنوی را پدید آورده اند. آنان جنایتکارانی هستند که جهان را به آن وضعیت اسفبار کشانده اند.
پس از ظهور حضرت تعقیب، دستگیری و محاکمه آنان امری حتمی است زیرا اجرای حدود الهی یکی از واجبات مهم به شمار می رود به ویژه در روزگار حضور امام معصوم و حضرت بقیه الله در زمین که طبق کتاب خدا و به دور از هر گونه هواهای نفسانی حدود اجرا می شود.
در آن عصر برای سرپرستی این وظیفه مهم از افرادی استفاده می شود که علاوه بر تسلط کامل بر مبانی اسلامی و فقهی از نظر پیشینه نیز کمترین ایراد و اشکالی بر آنان وارد نباشد. در روایات به تسلط آنان به کارهای قضایی و پیشینه و ویژگی های فردی آنان اشاره شده است که به بازگویی چند روایت در این زمینه می پردازیم.
امام صادق(ع) می فرماید: آن گاه که حضرت قائم قیام کند برای هر مرز و بومی از این سرزمین فرمانروایی تعیین می کند و به او می فرماید: برنامه کار تو در دست تو است و چنانچه در هنگام انجام وظیفه مشکلی پیش آمد که حکم آن را ندانستی به کف دستت بنگر و بر طبق آن چه در آن می یابی رفتار نما.
ممکن است فهمیدن حکم مشکلات به وسیله کف دست کنایه از سرعت ارتباط با حکومت مرکزی و کسب تکلیف برای رفع مشکل باشد یا اشاره به مهارت خیره کننده مسوولان بر کار داشته باشد که با یک نگاه می توانند اظهار نظر کنند و شاید به وسیله معجزه مشکل حل شود که عقل بشر از فهم آن ناتوان است.
امام صادق(ع) می فرماید: هنگامی که قائم آل محمد قیام کند به حکم قضاوت داوود پیامبر قضاوت می کند و به شاهد و برهان نیاز ندارد. خداوند (احکام الهی را) به او الهام می کند و او نیز بر طبق دانش خود رفتار می نماید و بر طبق آن قضاوت می کند.
البته این گونه رفتار کردن با حقوق مردم شایسته دادگاه هایی است که در حکومت مهدی(ع) باشند و قاضیان آن افرادی مانند: سلمان، مالک اشتر، بزرگانی از قوم موسی و ... باشند و رهبری دستگاه قضایی نیز با خود حضرت باشد. طبیعی است که دیگر جای نگرانی از نابود شدن حقوق باقی نمی ماند همچنانکه جمله "اگر زیر دندان دیگری حقی از کسی باشد باز می ستاند" گویای این حقیقت است.
